Droogtekeratitis

Ernstig droge ogen manifesteren zich door droge plekjes op het hoornvlies

Recidiverende erosies

Het epitheel is het meest oppervlakkige laagje van het hoornvlies. Dit laagje is normaalgezien stevig verankerd in het onderliggende stroma.

Het epitheel kan echter loskomen of gekwetst raken door een oppervlakkig trauma van het oog, bv een tak, een vingernageltje, een blad papier, … Men spreekt dan van een corneale erosie. Een corneale erosie is vaak bijzonder pijnlijk. Patiënten kunnen hun oog amper open houden, het oog traant en het zicht is troebel.

Het epitheel herstelt zich meestal heel erg snel, maar soms is de genezing onregelmatig waardoor het epitheel nadien steeds weer opnieuw loskomt. Men spreekt dan van een recidiverende erosie.

Soms is het epitheel niet normaal in aanleg. Men spreekt dan van een map-dot-fingerprint dystrofie. Mensen met map-dot-fingerprint dystrofie hebben soms spontane erosies, dwz dat ze geen trauma in de voorgeschiedenis hebben en toch recidiverend erosies of wondjes hebben aan het hoornvlies.

Mensen met recidiverende erosies worden in eerste instantie altijd behandeld met bevochtigende oogdruppels en zalven.

Soms wordt een drukverband aangelegd, soms is het nodig om een verbandlens op het oog te plaatsen.

Als dit alles niet volstaat en patiënten hebben zeer veel last van steeds weer terugkerende, erg pijnlijke, wondjes aan het hoornvlies, dan kan een PhotoTherapeutische Keratactomie of PTK overwogen worden.

Fuchs endotheel dystrofie of cornea guttata is de meest voorkomende aandoening van het endotheel van het oog. Het endotheel is precies één cellaag dik. Het endotheel pompt het water continu weg uit het stroma, zodat het hoornvlies dun en transparant blijft. Bij Fuchs endotheeldystrophie is deze endotheellaag aangetast. Doordat het pompje niet voldoende werkt, verdikt het hoornvlies en wordt het minder klaar.

Patiënten met Fuchs dystrofie klagen dan ook van troebel zicht. Een lamellaire hoornvliestransplantatie of DSAEK kan het gezichtsvermogen in de meeste gevallen weer herstellen.

Keratoconus begint meestal in de de kindertijd, maar verstoort het zicht meestal pas op 20- en 30-jarige leeftijd. Bij patiënten met keratoconus verandert de vorm van het hoornvlies progressief. Het hoornvlies lijkt uit te stulpen en dit geeft uiteraard een vervorm en slechter zicht.

Keratoconus is een aandoening die bijna altijd beide ogen aantast, maar wel asymmetrisch. Keratoconus komt voor bij ongeveer 1 op de 1500 personen. De aandoening is niet te genezen.